Zalf­pot

Beschrijving

Dit is één van de 23 zalf­pot­jes uit de beer­put van het Huis Paf­fen­rode, gevon­den tij­dens arche­o­lo­gisch onder­zoek op het Kazer­ne­plein in 1997.

Ver­pak­king voor medicijnen

Zalf­jes, poe­ders en pil­len waren ver­pakt in een­vou­dige aar­de­werk pot­jes. De bin­nen­kant had een gla­zuur­laag om te voor­ko­men dat de inhoud in het aar­de­werk kon trek­ken. De ope­ning werd met tex­tiel of var­kens­blaas afge­slo­ten en met een touw­tje omwikkeld.

Her­ge­bruik

Lege pot­jes wer­den ook opnieuw gebruikt. Een schil­der­kist in de col­lec­tie van het Rijks­mu­seum in Amster­dam is gevuld met pot­jes, fles­jes en andere beno­digd­he­den. De schil­der gebruikte zalf­pot­jes om zijn pig­men­ten in te bewaren.

Huis Paf­fen­rode

Voor­af­gaand aan de bouw van een par­keer­ga­rage op het Kazer­ne­plein is in 1997 een arche­o­lo­gisch onder­zoek uit­ge­voerd. Tij­dens de opgra­ving ont­dek­ten de onder­zoe­kers res­ten van de 16^de-eeuwse woning van de dros­saard van Gorin­chem en het Land van Arkel. De woning stond bekend als het Huis Paf­fen­rode, genoemd naar de meest bekende bewo­ner : Jacob van Paf­fen­rode (± 1591 – 1652). Hij was gehuwd met Wil­hel­mina van Arkel (± 1590 – 1628). Het gezin had drie kin­de­ren : Joan (1618−1673), Rudolf (1620−1673) en Anna (1625−1656).

Jacob van Paf­fen­rode, Wil­hel­mina van Arkel en hun doch­ter Anna op ca. 4‑jarige leeftijd.

Mili­tair Joan van Paf­fen­rode, was vooral bekend als toneel­dich­ter en bleef na de dood van zijn vader het huis bewo­nen (tot vóór 1682). Daarna woonde hier tot omstreeks 1686 Lode­wijk Huy­gens van Zuy­li­chem, zoon van de bekende dich­ter Con­stan­tijn Huy­gens. In 1672 benoemde stad­hou­der Wil­lem III van Oranje hem tot dros­saard van Gorin­chem. In deze func­tie maakte Huy­gens zich niet geliefd bij de bevol­king door hogere belas­tin­gen te eisen. Hij werd aan­ge­klaagd wegens cor­rup­tie en ver­vol­gens uit zijn func­tie gezet. Lode­wijk Huy­gens trouwde in 1674 met Jacoba Teding van Berk­hout. Zij kre­gen acht kin­de­ren, van wie er vijf al zeer jong overleden.